ช่วงแรกของการเรียนมหาลัย เราพยายามช่วยให้เพื่อน 10 คนเรียน กับเพื่อนอีกคนนึง 

เพราะเราค่อนข้างหัวไว พยายามกระตุ้น 

แล้วเพื่อนอีกคนที่ช่วยก็ซิ่วไป เราเลยต้องแบกทีม 

 

จนทะเลาะกันกับคนที่ไม่ได้ทำงาน 2 คน

เรื่องใหญ่มาก 

แล้วเราก็เลยแยกออกมาคนเดียว 

เพราะเราให้ทั้งใจแต่เจอแบบนี้เลยรู้สึกแย่มาก 

 

หลังจากนั้นก็กลัวการเข้าสังคมขึ้นมา 

ไม่กล้ารู้จักใครได้นาน หรือสนิทมาก 

แต่เราก็เข้าไปช่วยเพื่อนในคณะทำงานของปี 1 บ่อยๆ 

แต่รู้สึกไม่สามารถจูนติดกับใครเลย 

 

เลยหันไปพึ่งแฟน ทำให้ห่างกับเพื่อนออกมาอีก 

ไม่ได้เข้าไปทำอะไรเลย 

แล้วเราก็กลัวการกลับเข้าไปในสังคมนั้น 

 

ล่าสุดเราลองพยายามเข้าไปอีกครั้ง 

ก็เหมือนตัวคนเดียวอยู่ดี 

อยากไป แต่อยู่จนทำงานเสร็จไม่ได้เพราะอึดอัด 

แต่จริงๆก็เหงา 

แต่มันไม่อยากเจอใครอีกแล้ว อยากเฟดตัวออกมาเงียบๆ