ตอนต้นเมษาที่ผ่านมาได้ตัดสินใจไปหาจิตแพทย์ 

เพราะเริ่มรู้สึกว่าอารมณ์ตัวเองมันทำเราทรมาน

ได้ข้อสรุปว่าเป็นโรคซึมเศร้า

ส่วนทางครอบครัวไม่ยอมรับ ทุกคนรอบตัวคิดว่าเราคิดมาก 

เพราะเป็นคนเครียดง่าย ผิดหวังในตัวเองง่าย

 

เป็นคนคิดแง่ลบอยู่แล้ว แต่มันมาพีคตอนต้นปี คือตกงาน

เคราะห์ซ้ำกรรมซัด แฟนบอกเลิก 

หางานใหม่ก็โดนเขาหลอกว่าจะรับแต่ก็ไม่รับ 

พ่อกับพี่สาวก็บอกว่าเราเป็นพวกมโน คิดมากไปเอง

 

ช่วงนั้นเรานอนทั้งวันจริงๆ ไม่ค่อยกินอะไร ชีวิตเอาแต่นอน 

ทำร้ายตัวเองด้วยการฟังเพลงเศร้าไป ร้องไห้ไป

ร้องไห้จนเหนื่อย ก็หลับไป

จิตใจเข้าขั้นย่ำแย่แบบเลวร้ายสุดๆ 

คนที่ไม่เคยเป็นจะไม่เข้าใจเลย

 

จนโดนพี่สาวคนรองท้าให้ไปหาหมอ 

ก็นั่งรถ ชม.ครึ่งไปโรงพยาบาลที่มีจิตแพทย์ 

ตอนนั่งรอกลั้นน้ำตาสุดๆ 

 

พอหมอถามว่าเป็นยังไงบ้างเราร้องไห้โฮออกมาเลย 

ที่เก็บมามันไม่ไหวแล้วจริงๆ มันควบคุมตัวเองไม่ได้เลย 

หมอถามก็ได้แต่พยักหน้า 

จนหมอต้องยื่นทิชชู่ให้ 

 

หมอจัดยาให้เสร็จก็ออกจากห้องตรวจ

จนตอนนั้นเราก็ยังหยุดร้องไห้ไม่ได้ 

จนคนแถวนั้นนั่งมองกันใหญ่เลย 

ควบคุมความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลย มันระเบิดออกมาแล้ว 

 

ตอนนี้กินยามา 5 เดือนแล้ว 

เพิ่งเปลี่ยนหมอใหม่ แกบอกให้กินต่ออีก 5 เดือน 

แล้วจะนัดมาอีกว่าจะได้กินปีนึงหรือตลอดไป 

เครียดหนักไปอีก เราก็อยากหาย แต่เบื่อกินยาโคตรๆ

ต้องกินยาทุกวันเลยเบื่อชีวิตมากตอนนี้